Ik kon niet tegen de wind in fietsen.

Jara (11) heeft een aortaklepstenose. Ze wil graag psycholoog worden.

Wat heb je precies?

Ik heb een aortaklepstenose. Dat is een vernauwing bij je hartklep in je hartkamer.

Hoe is dat ontdekt?

Vanaf mijn geboorte had ik een hartruis. Ik had er nooit last van maar vanaf mijn tiende begon het weer, ik werd snel moe. Het was heel raar, ineens kreeg ik er last van. Ik ging naar de bingo op school en ik dacht dat ik te laat was. Eenmaal op school werd ik duizelig en had ik het gevoel dat ik flauw viel.

Wat leverde het onderzoek bij de dokter op?

Ik weet het niet echt meer. Ze hebben hart filmpjes en een echo gemaakt en natuurlijk veel vragen gesteld! Eigenlijk wisten ze vrij snel wat er aan de hand was. Ik moest nog wel een keer terugkomen voor de zekerheid. Toen kreeg ik te horen dat ik geopereerd moest worden.

Schrok je toen niet?

Nee, eigenlijk niet zo erg. Natuurlijk wel een beetje. Mijn ouders schrokken daarentegen heel erg. Ze vonden het vreselijk en ze zeggen nu nog steeds dat het een zware operatie was.

Maakte je je zorgen voor de operatie?

Nee, ik liet het op me af komen, maar na de operatie wilde ik dat het niet gebeurd was. Ik wilde naar school en mijn kinderfeestje houden. Dat moest verzet worden omdat ik toen een operatie kreeg, terwijl het op die dag juist prachtig weer was.

Hoe vind je het om een aangeboren hartafwijking te hebben?


Eigenlijk heb ik er sinds de operatie geen last meer van. De operatie is geweest en er is niks meer aan de hand. Ik kan alles doen wat ik wil. Ik hoef pas over twee jaar terug te komen. Maar toen ik klachten had vond ik het wel vervelend, want je kan niet rennen en mee doen aan tikkertje. Ik mocht niet veel doen, maar ik kon het ook niet. Ik kon bijvoorbeeld niet tegen de wind in fietsen.

Wat weet je zelf van de aandoening?

Nou, ik weet natuurlijk wel dat het eigenlijk niet goed was, maar ik maak me verder geen zorgen.

Heb je vaak in het ziekenhuis gelegen?

Ik ben er vier keer naartoe geweest, maar ik heb er maar een keer gelegen. De andere twee keer was voor de echo en een hartfilmpje, de laatste keer was na de operatie voor de controle. Na de operatie heb ik een week in het ziekenhuis gelegen. Eerst 24 uur op de IC, daarna mocht ik naar de afdeling. Eerst ging mijn herstel niet zo goed. Dat kwam door de morfine waar ik niet goed tegen kon. Toen ze dat ontdekten, was ik snel weer op de been.

Merk je nog wat van die operatie?

Ik heb nog een litteken, maar ik heb verder geen last meer.
Ik mag alles doen. Behalve een zware krachtinspanning in een positie waar mijn lichaam niet aan gewend is.

Moet je nog een keer geopereerd worden?

Waarschijnlijk niet. Ze hebben de vernauwing heel goed kunnen weg snijden en het is voor 98% zeker dat het niet meer terug komt. Misschien nog een keer om een bultje op het litteken weg te halen, maar dan blijf ik lekker wakker!

Op je profiel op de Cyberpoli heb je iets over je familie geschreven. Gaat het om een erfelijke aandoening?

Eigenlijk heb ik er nooit over na gedacht. Mijn opa kreeg later een hartaanval dus ik weet daar verder niet veel van. Wat ik wel weet is dat papa iets met zijn hart heeft en dat daardoor zijn bloeddruk te hoog is. Ik hoop dat mijn kinderen er nooit last van gaan krijgen.

Maak je je daar druk om?

Een beetje, want ik wil niet dat mijn kinderen het krijgen. Maar als ze het krijgen kan een operatie ze redden, als alles goed gaat.

Denk je wel eens na over later?

Ja soms, maar ik ga er vanuit dat alles goed gaat. Het kan misschien terug komen, dan zal ik nog een operatie moeten krijgen.

Weten de kinderen uit je klas of je vrienden wat je hebt?

Ja, ik ga er dit jaar ook mijn spreekbeurt over doen!
Ze gaan er normaal mee om. Ze vinden het niet zielig, ze letten er niet op en dat vind ik heel fijn!

Hoe gaat het nu met je?

Heel goed! Door mijn verbeterde conditie turn ik nu bij de selectie van Synergos.