We leggen nog steeds een hand op zijn hoofd

Kwam de vroeggeboorte onverwacht?

Met achtentwintig en een halve week begon mijn vrouw Saskia vruchtwater te verliezen. Ze heeft nog een week in het ziekenhuis gelegen met weeënremmers en longrijpers. Dat heeft ervoor gezorgd dat hij nog een weekje langer in de baarmoeder heeft gezeten. Tim is toen een week later geboren.

Was er een aanleiding voor de vroeggeboorte?

Ik denk dat het door haar werk kwam, dat ze vervroegd vruchtwater verloor. Ze is fysiotherapeut, dat is zwaar werk. Ze heeft nog een tijdje doorgewerkt, maar toen voelde het toch niet goed en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. We hebben jarenlang geprobeerd kinderen te krijgen en eigenlijk was al gezegd dat het niet meer zou lukken, omdat mijn vrouw vervroegd in de overgang was. Ivf was al uitgesloten. We stonden op het punt om naar Spanje te gaan voor een eiceldonatie. Daar had ze een hormonenbehandeling voor gekregen. Blijkbaar had dat aangeslagen, want vlak daarvoor kwamen we tot de ontdekking dat ze zwanger was.

Waarom in Spanje?

Eiceldonatie met een onbekende donor kan in Spanje, in Nederland moet de donor bekend zijn en dat is vaak moeilijk te realiseren. Je moet familie of vrienden vinden. De moeder moet daar toestemming voor geven. Vrienden mogen ook geen kinderwens meer hebben. Het is aan veel regels gebonden.

Hoe zwaar was Tim bij de geboorte?

Iets meer dan een kilo. De eerste paar dagen lag hij op de intensive care. Na een week ging hij naar medium care en daarna naar de gewone afdeling. We hebben alleen een stijgende lijn meegemaakt. Dat was heel fijn. Hij heeft bijna acht weken in het ziekenhuis gelegen. Bij ontslag woog hij 2250 gram.

Hoe was zijn APGAR-score?

In het begin was dat even niet goed. Hij had een klapje nodig om de ademhaling op gang te krijgen. Vrij snel daarna lag hij aan de apparaten, want hij was zo klein. Hij kreeg de eerste dagen een kapje met beademing en op de medium care kreeg hij een flow.

Hoe ging het met de voeding?

Saskia heeft heel erg haar best gedaan om borstvoeding te geven. Dat ging met pipetjes. We gingen elke dag naar het ziekenhuis en dan veel kangoeroeën. Vanaf de ic tot aan de medium care. Op de ic was dat best spannend omdat Tim met allerlei plakkertjes en snoertjes aan medische apparatuur verbonden was. Bovendien was hij wel heel erg klein en teer.

Kregen jullie begeleiding en uitleg wat jullie moesten doen?

We mochten twee keer per dag zo lang mogelijk kangoeroeën, zodat hij rust kreeg en zich geborgen voelde. In de couveuse leggen ze vaak een doek over het hoofd en benen, zodat kinderen zich geborgen voelen. Wij moesten een hand op zijn hoofd leggen. Dat hebben we veel gedaan. Ook nu nog, als hij moe of onrustig is, pakt hij zelf je hand en legt die op zijn hoofd. Toen we thuiskwamen, kregen we een paar dagen hulp. Daar hadden we eigenlijk niet zo veel aan, omdat we zelf wel wisten wat we moesten doen.

Hebben jullie meegedaan aan het follow-upprogramma?

Er kwam een fysiotherapeut aan huis. In het begin wat vaker en daarna om de vier weken, om te kijken hoe de ontwikkeling ging. Mijn vrouw vond het heel interessant om te weten waar we op moesten letten.

Waar moesten jullie op letten?

Zorgen dat je kind zich veilig voelt, geborgenheid bieden en zijn ontwikkeling steunen. Motorisch ging het prima met hem. Hij had geen problemen met zijn ogen en oren, en door de longrijpers ook niet met zijn longen. Dat komt wel regelmatig voor. Bij zijn ontwikkeling moesten we corrigeren voor zijn werkelijke leeftijd. De jaren erna heeft hij dat voor een deel wel ingehaald. Als je ziet waar hij nu zit op school, heeft hij geen achterstand meer. We rekenen nu met zijn echte leeftijd.

Hoe waren de controles op de follow-uppoli?

Alleen maar positief. Het was fijn te horen dat hij het goed doet en voor ons een bevestiging dat het goed ging, dat idee hadden wij ook. Cognitief doet hij het goed, emotioneel is hij wat meer afwachtend, hij maakt minder snel contact. Waar dat door komt is moeilijk te zeggen. Mijn vrouw en in herkennen het wel een beetje uit onze eigen jeugd. Dus of dit met de vroeggeboorte te maken heeft, is niet duidelijk. De controle op achtjarige leeftijd is een paar weken geleden verricht. Dat kon eerst alleen telefonisch vanwege de corona, maar wordt binnenkort nog fysiek overgedaan in het ziekenhuis. Dat is dan meteen de laatste controle.

Hoe is hij sociaal?

Hij is wat meer op zichzelf. Kan prima alleen zijn. Gaat ook lekker zitten lezen. Hij vindt het leuk om te spelen, hij heeft genoeg vriendjes, maar dat hoeft niet elke dag. Zijn broertje van zes heeft dat wel.

Wat verwachten jullie van zijn ontwikkelingsniveau?

Met lezen, schrijven en woordkennis is hij iets bovengemiddeld, maar dat is niet gek omdat ik neerlandicus ben. Met rekenen is hij gemiddeld. Motorisch loopt hij ook niet achter. Hij vindt het heel leuk om naar een klimbos te gaan en hij doet ook aan freerunning, dat vraagt wel wat van je motorische capaciteiten. Afgelopen jaar is hij naar een weerbaarheidstraining geweest. We merkten dat hij wat minder op de voorgrond treedt en wat afwachtend is. We willen dat hij iets meer voor zichzelf opkomt. Als hij bij sporten aan de beurt is, zijn er al drie voorgegaan, hij blijft netjes staan.

En hoe is Tim in de klas?

Er zijn wat concentratieproblemen, en ook vergeet hij wel eens dingen. Dat is wel een aandachtspunt voor hem.

Zit hij op sport?

Behalve freerunning zit hij op scouting. Hij heeft wat gehockeyd, maar dat vond hij niet leuk. Het is een gevoelige jongen. We weten niet of dat in hem zit of dat dat door de vroeggeboorte komt, harde geluiden vindt hij niets en wild spelen ook niets.

Je komt zelf uit een gezin van vroeggeboorten?

Ja, dat klopt. Mijn moeder had een baarmoeder die gescheiden was in het midden. Dat heeft ervoor gezorgd dat haar kinderen te vroeg geboren werden. Ik ben geboren met zeven maanden. Mijn zus met zes en halve maand. Mijn zus was 960 gram en ik was twee kilo ongeveer. We hebben een aantal weken in het ziekenhuis gelegen. Mijn zus heeft ook een dubbele baarmoeder, in feite zijn dat twee losse baarmoeders, waardoor haar kinderen ook te vroeg zijn geboren, met 27-28 weken. Ze moest met vijf maanden al liggen omdat de kans op bevallen te groot was. Dat heeft ze twee keer moeten doen.

Is jullie tweede baby ook te vroeg geboren?

Nee, die is met ruim veertig weken geboren. Toen we Tim kregen, was Saskia een jaar daarna weer zwanger. Eigenlijk was het onmogelijk, het kon niet meer, maar toch gebeurde het twee keer. Twee keer een wonder.

Was het een spannende tijd rond Tim?

Je weet dat het fout kan gaan. Dat wordt je ook verteld. Ik merk die spanning nog steeds. Ik word nog altijd emotioneel als ik erover spreek. Ik kijk wel met een fijn gevoel terug, het was heel prettig in het ziekenhuis. We hebben geen vervelende associaties. We waren goed geïnformeerd, er was vriendelijke verpleging en de verdieping waar hij lag was helemaal nieuw. We konden langskomen wanneer we wilden. Om binding met ons kind te krijgen en te zien dat het goed ging, dat was fijn.

We hebben nog wel contact met andere ouders van te vroeg geboren kinderen die opgenomen zijn geweest in het ziekenhuis. We horen dan dat er ook problemen kunnen zijn. De les in ons gezin is dat vroeggeboorte niet altijd een probleem hoeft te zijn. Met iedereen is het goed gegaan.

Wat weet Tim er zelf van?

We hebben hem verteld waar hij gelegen heeft en zo. Als hij naar het ziekenhuis moet voor onderzoeken, dan leggen we uit waarom. Hij vindt het prachtig om te horen dat het goed gaat. Hij zit boven het gemiddelde en dat is super voor hem. De spanning is voor hem eraf, hij weet dat het goed gaat. Toen hij naar de kleuterschool ging, moesten we melden dat hij te vroeg geboren was. Maar dat hoeft nu niet meer.