Hoe geven de hersenen een signaal door?
De uitlopers van zenuwcellen, axonen, kunnen prikkels doorgeven aan andere cellen. Een prikkel of impuls is een elektrisch signaal dat ontstaat in zenuwcellen, waardoor je zenuwcellen met elkaar en andere cellen in je lichaam kunnnen communiceren. Zo geven ze informatie door.
Prikkeloverdracht
Een elektrische prikkel (impuls) die ontstaat in zenuwcellen kan een lange weg afleggen, bv. van je vingertop naar je hersenen. Om de axonen heen ligt een myelineschede, een laag die bestaat uit een vetachtige stof van steuncellen. Myeline zorgt ervoor dat het axon geïsoleerd is waardoor prikkels zich nog sneller verplaatsen.Hoe ontstaat een prikkel?
Een prikkel of impuls is een elektrisch signaal, dat ontstaat doordat de hoeveelheid geladen stofjes (ionen) verandert over de celmembraan, het spanningsverschil tussen binnen en buiten verandert. De ionen (natrium, kalium en chloor) kunnen niet zomaar de cel in en uit, dat regelt de celmembraan. De celmembraan van een zenuwcel bestaat uit een vetachtige stof, fosfolipiden. In de lange dubbele rij van fosfolipiden die om de cel heen zit, zitten kleine doorgangen. Deze doorgangen worden ook wel kanalen of pompen genoemd. De ionen kunnen alleen maar van de ene naar de andere kant van de membraan reizen als het kanaal of de pomp dat toelaat. Door een kanaal kan één enkel ion reizen, dus door een natriumkanaal kan een natrium-ion en door een kaliumkanaal kan een kalium-ion. Een pomp is een doorgang die kan ruilen, een paar ionen van de ene soort mogen de cel in, als van de andere soort er een paar uit gaan. Een voorbeeld van zo’n doorgang is de natrium-kaliumpomp; deze pomp laat twee kalium-ionen de cel in en pompt drie natrium-ionen de cel uit. De cel regelt zelf het openstaan van de kanaaltjes en de werking van de pompen, en stuurt zo de hoeveelheid geladen stofjes aan die door de celmembraan kunnen reizen. Zo wordt het spanningsverschil geregeld. In rust is er binnen de cel een lagere spanning dan erbuiten. Een prikkel of impuls ontstaat als de spanning in de cel toeneemt doordat de zenuwcel positief geladen ionen binnenlaat.Hoe wordt een prikkel doorgegeven?
Doordat axonen prikkels doorgeven, kunnen je zenuwcellen met elkaar en andere cellen in je lichaam communiceren, zo geven ze informatie door. Een axon geeft op zijn beurt de prikkel weer door aan een korte uitloper van een andere zenuwcel. Korte uitlopers ontvangen dus prikkels en signalen. Ze geven die vervolgens door aan hun eigen cellichaam.Om de axonen heen ligt een myelineschede, een laag die bestaat uit een vetachtige stof van steuncellen. Myeline zorgt ervoor dat het axon geïsoleerd is waardoor prikkels zich nog sneller verplaatsen. De myelineschede bestaat niet uit één stuk. De laag wordt hier en daar onderbroken. Op deze ‘open plekken’ (de knopen van Ranvier) kunnen steeds positief geladen ionen van buiten de membraan naar binnen stromen. Zo blijft de prikkel goed op spanning en kan hij worden doorgeleid naar de volgende open plek op het axon. Totdat uiteindelijk het eindpunt van het axon is behaald.
Tussen het uitzendende axon en de ontvangende korte uitlopers zit een kleine ruimte, de synapsspleet. Hier kan de prikkel niet direct doorgegeven worden, daar zijn chemische stofjes voor nodig. Deze chemische stofjes, ook wel neurotransmitters genoemd, zitten in blaasjes aan het uiteinde van het axon. De neurotransmitters verplaatsen de elektrische prikkel van de ene naar de andere kant van de ruimte. Er zijn verschillende neurotransmitters.
- Neurotransmitters die de prikkeloverdracht over de synapsspleet makkelijker maken en versnellen, zoals glutamaat.
- Neurotransmitters die de prikkeloverdracht afremmen, zoals GABA (gamma-aminobutyricacid, gamma-aminoboterzuur).
-
Als je epilepsie hebt, is een deel of zijn delen van je hersenen onbedoeld en onverwachts actief. Dat gebeurt in de vorm van aanvallen.
-
Een epileptische aanval (insult) ontstaat als een groep hersencellen ongecontroleerd en ongevraagd prikkels gaat afgeven en doorsturen.
-
Je zenuwstelsel bestaat uit een centraal en perifeer zenuwstelsel en is opgebouwd uit zenuwcellen (neuronen) en steuncellen (gliacellen).
-
Je hersenen liggen in je hoofd, onder je schedel die is opgebouwd uit een geheel van botten. Je schedel is hard en beschermt je hersenen tegen beschadiging.
-
De hersenen bestaan uit meerdere delen. Je hebt grote hersenen, kleine hersenen, tussenhersenen en een hersenstam die je hersenen verbindt met het ruggenmerg. Ieder deel heeft een eigen functie, maar het is vooral belangrijk dat alle delen goed samenwerken.
-
De uitlopers van zenuwcellen, axonen, kunnen prikkels doorgeven aan andere cellen. Een prikkel of impuls is een elektrisch signaal dat ontstaat in zenuwcellen, waardoor je zenuwcellen met elkaar en andere cellen in je lichaam kunnnen communiceren. Zo geven ze informatie door.
-
Een epileptische aanval (insult) ontstaat als een groep hersencellen ongecontroleerd en ongevraagd prikkels gaat afgeven en doorsturen. Prikkels die eigenlijk pas afgegeven moeten worden op het moment dat je ze nodig hebt.
-
Als hersencellen ongecontroleerd en ongevraagd prikkels afgeven, noemen we dat een epileptische aanval of insult. Maar voor een epileptische aanval hoef je niet altijd epilepsie te hebben. Er zijn namelijk meer oorzaken die kunnen zorgen voor het ongecontroleerd afgeven van prikkels.
-
Als je een epileptische aanval hebt, geven je hersencellen ongevraagd prikkels af aan delen van je lichaam. Een epileptische aanval kun je niet zelf beginnen of stoppen. Er zijn veel oorzaken waardoor je een epileptische aanval kunt krijgen. Epilepsie is daar een van.
-
De klachten of verschijnselen die je kunt hebben bij een epileptische aanval zijn voor iedereen verschillend. Soms kun je een aanval goed voelen aankomen, soms merk je er nauwelijks iets van of komt het alleen voor tijdens de slaap.
-
Als je epilepsie hebt zul je misschien wel gemerkt hebben dat de aanvallen van elkaar kunnen verschillen. Een aanval hoeft dus niet altijd op dezelfde manier te verlopen. Ook in vergelijking met andere kinderen met epilepsie. Het is dus voor iedereen anders.
-
Een pasgeboren baby heeft andere epileptische verschijnselen dan een tiener. En als een kind ouder wordt, kunnen de oorzaken die epileptische aanvallen veroorzaken veranderen.
-
Om een epileptische aanval vast te stellen of de diagnose epilepsie te stellen heb je een paar dingen nodig.
-
De behandeling van epilepsie is niet voor iedereen gelijk. De behandeling van epilepsie bestaat uit verschillende onderdelen, zoals leefregels en medicijnen. Medicijnen die epileptische aanvallen tegengaan of voorkomen, worden anti-epileptica genoemd.
