Klachten of kenmerken die kunnen voorkomen bij een epileptische aanval
De klachten of verschijnselen die je kunt hebben bij een epileptische aanval zijn voor iedereen verschillend. Soms kun je een aanval goed voelen aankomen (aura), soms merk je er nauwelijks iets van of komt het alleen voor tijdens de slaap.
Wat kan er gebeuren bij een epileptische aanval?
| Doordat een groep hersencellen bij een aanval plotseling actief wordt, ontvangen je spieren een boodschap. Ze worden dan (ongewild) aangestuurd om iets te doen. Dat kan leiden tot de volgende verschijnselen. | |
| Schokkende bewegingen Clonische aanval | Je lichaam, of een deel ervan, kan schokkende bewegingen maken. Dat komt doordat de spieren wisselend de boodschap krijgen om aan te spannen en te ontspannen. De hevigheid van de schokken kan verlopen, waarbij ze eerst erger worden en vervolgens minder worden en stoppen. |
| Verstijven Tonische aanval | Je spieren kunnen ook de boodschap krijgen om zich aan te spannen. Je lichaam, of een deel ervan, kan dan verstijven. Een arm of been staat bijvoorbeeld strak gespannen en kan niet meer buigen. |
| Stokkende ademhaling met blauwverkleuring | Je ademhalingsspieren en spieren rond de bovenste luchtwegen (keel) kunnen ook verstijven, waardoor je ademhaling onvoldoende wordt of stopt. Je krijgt dan niet genoeg zuurstof binnen waardoor je blauw kunt worden. Pas als je spieren weer ontspannen (omdat ze zelf ook last hebben van het gebrek aan zuurstof) komt je ademhaling weer op gang. |
| Kaakklem, tongbeet en schuim op de mond | Als de spieren in je kaak verstijven, bijt je je tanden stevig op elkaar en is je kaak niet open te krijgen. Dit wordt ook wel een kaakklem genoemd. Je tong kan tijdens het dichtbijten tussen je tanden komen, waardoor je een bijtwond kunt krijgen. Omdat de tong heel goed doorbloed is, kan dat flink bloeden. De spieren die je gebruikt voor het doorslikken van speeksel kunnen ook verstijven, waardoor het speeksel in je mond zich ophoopt. Je kunt dan gaan schuimen of bellenblazen als je lucht door het speeksel uitademt. |
| Verslappen | Je spieren kunnen ook ontspannen waardoor ze verslappen. Je kunt dan vallen of bepaalde dingen niet meer doen. |
| Oogbewegingen | Je oogspieren kunnen ook meedoen tijdens een aanval. Je ogen kunnen daardoor weggedraaid zijn (naar één kant of helemaal naar boven) of schokkende bewegingen maken naar een kant. De pupillen zijn meestal vergroot. |
| Verlies van controle over de blaas | De blaas is een grote spier. Als je blaas een prikkel krijgt om te ontspannen of aan te spannen, heb je geen controle meer over je blaas waardoor je je plas niet kunt ophouden. Je laat de plas dan lopen. |
| Verandering bewustzijn | Je bewustzijn kan veranderen, maar dat hoeft niet. Als je bewustzijn verandert heb je minder goed door wat er om je heen gebeurt of wat er met jezelf gebeurt. De ernst kan variëren van een starende blik tot volledig verlies van bewustzijn. Volledig verlies van bewustzijn wordt bewusteloos genoemd. |
| Overige verschijnselen | Braken: tijdens de aanval kun je overgeven. Starende blik: je kunt een starende blik hebben, waarbij je naar een vast punt kijkt zonder iets te zien. Versnelde hartslag en ademhaling, meer zweten, verlies van ontlasting. |
Er zijn nog meer verschijnselen, klachten en typische gevoelens die je tijdens of voor een aanval kunt merken. Ze zijn niet allemaal in deze tabel opgenoemd.
-
Als je epilepsie hebt, is een deel of zijn delen van je hersenen onbedoeld en onverwachts actief. Dat gebeurt in de vorm van aanvallen.
-
Een epileptische aanval (insult) ontstaat als een groep hersencellen ongecontroleerd en ongevraagd prikkels gaat afgeven en doorsturen.
-
Je zenuwstelsel bestaat uit een centraal en perifeer zenuwstelsel en is opgebouwd uit zenuwcellen (neuronen) en steuncellen (gliacellen).
-
Je hersenen liggen in je hoofd, onder je schedel die is opgebouwd uit een geheel van botten. Je schedel is hard en beschermt je hersenen tegen beschadiging.
-
De hersenen bestaan uit meerdere delen. Je hebt grote hersenen, kleine hersenen, tussenhersenen en een hersenstam die je hersenen verbindt met het ruggenmerg. Ieder deel heeft een eigen functie, maar het is vooral belangrijk dat alle delen goed samenwerken.
-
De uitlopers van zenuwcellen, axonen, kunnen prikkels doorgeven aan andere cellen. Een prikkel of impuls is een elektrisch signaal dat ontstaat in zenuwcellen, waardoor je zenuwcellen met elkaar en andere cellen in je lichaam kunnnen communiceren. Zo geven ze informatie door.
-
Een epileptische aanval (insult) ontstaat als een groep hersencellen ongecontroleerd en ongevraagd prikkels gaat afgeven en doorsturen. Prikkels die eigenlijk pas afgegeven moeten worden op het moment dat je ze nodig hebt.
-
Als hersencellen ongecontroleerd en ongevraagd prikkels afgeven, noemen we dat een epileptische aanval of insult. Maar voor een epileptische aanval hoef je niet altijd epilepsie te hebben. Er zijn namelijk meer oorzaken die kunnen zorgen voor het ongecontroleerd afgeven van prikkels.
-
Als je een epileptische aanval hebt, geven je hersencellen ongevraagd prikkels af aan delen van je lichaam. Een epileptische aanval kun je niet zelf beginnen of stoppen. Er zijn veel oorzaken waardoor je een epileptische aanval kunt krijgen. Epilepsie is daar een van.
-
De klachten of verschijnselen die je kunt hebben bij een epileptische aanval zijn voor iedereen verschillend. Soms kun je een aanval goed voelen aankomen, soms merk je er nauwelijks iets van of komt het alleen voor tijdens de slaap.
-
Als je epilepsie hebt zul je misschien wel gemerkt hebben dat de aanvallen van elkaar kunnen verschillen. Een aanval hoeft dus niet altijd op dezelfde manier te verlopen. Ook in vergelijking met andere kinderen met epilepsie. Het is dus voor iedereen anders.
-
Een pasgeboren baby heeft andere epileptische verschijnselen dan een tiener. En als een kind ouder wordt, kunnen de oorzaken die epileptische aanvallen veroorzaken veranderen.
-
Om een epileptische aanval vast te stellen of de diagnose epilepsie te stellen heb je een paar dingen nodig.
-
De behandeling van epilepsie is niet voor iedereen gelijk. De behandeling van epilepsie bestaat uit verschillende onderdelen, zoals leefregels en medicijnen. Medicijnen die epileptische aanvallen tegengaan of voorkomen, worden anti-epileptica genoemd.
