Neem er de tijd voor
Coeliakie betekent voor mij dat ik mijn leven iets anders moet inrichten. Ik heb na de diagnose wel even tijd nodig gehad voordat ik de draad weer kon oppakken.
Ik weet pas twee jaar dat ik coeliakie heb. Ik had al een jaar of vijf vage klachten. Chronische bloedarmoede en buikkrampen, maar geen diarree. De huisarts wist niet wat ik had en dacht dat het een spastische darm was. Zo voelde ik me jarenlang niet goed. Daar kwam pas verandering in toen ik twee jaar geleden op vakantie was in Frankrijk. Ik werd zo ziek en misselijk en had zo’n hevige buikkrampen dat ik het niet meer uithield. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis. Ik bleek ook heel erge bloedarmoede te hebben en ze wilden uitzoeken waar dat vandaan kwam. Ik kreeg allerlei onderzoeken en na een week mocht ik naar huis. Na een paar dagen kreeg ik thuis een brief in het Engels met de diagnose. Ik had coeliakie en ik kreeg het advies om voortaan glutenvrij te eten.
Ik had mijzelf intussen wel al goed geïnformeerd via internet en was al snel terechtgekomen bij de Coeliakie Vereniging. Die hebben me heel goed geholpen met allerlei voorlichting en informatie. In het begin dacht ik nog dat ik alleen geen brood meer mocht eten, maar al vrij snel kwam ik erachter dat het overal inzit. Toen raakte ik wel even in een dip. Ik was alleen nog maar met eten bezig, het beheerste mijn leven volkomen. Ook maakte ik me zorgen over mijn gezondheid, ik zou een verhoogde kans op kanker hebben en dat bleef maar in mijn achterhoofd zitten. Nu kan ik het wat meer relativeren.
Dip
Ik was er behoorlijk van ondersteboven. Ik had nog nooit van coeliakie gehoord en wist van niets. Omdat mijn eigen huisarts op vakantie was en de plaatsvervangende huisarts mij niet kon doorsturen naar de internist en er ook nog een wachtlijst was, heb ik nog weken moeten wachten voordat ik er eindelijk terecht kon.Ik had mijzelf intussen wel al goed geïnformeerd via internet en was al snel terechtgekomen bij de Coeliakie Vereniging. Die hebben me heel goed geholpen met allerlei voorlichting en informatie. In het begin dacht ik nog dat ik alleen geen brood meer mocht eten, maar al vrij snel kwam ik erachter dat het overal inzit. Toen raakte ik wel even in een dip. Ik was alleen nog maar met eten bezig, het beheerste mijn leven volkomen. Ook maakte ik me zorgen over mijn gezondheid, ik zou een verhoogde kans op kanker hebben en dat bleef maar in mijn achterhoofd zitten. Nu kan ik het wat meer relativeren.