Broers en zussen
Een kind met een aangeboren hartafwijking vraagt veel tijd en aandacht van de ouders. Zeker in spannende tijden, zoals tijdens een ziekenhuisopname. Broers en zussen komen dan vaak tekort. Wat helpt is als ouders iedere dag, al is het maar even, heel intensief aandacht aan hen besteden. Het is ook goed als iedereen in het gezin meehelpt en een taak naar vermogen krijgt. Ook het hartenkind. Een gelijke behandeling is goed voor de onderlinge solidariteit.
Martijn van Tuin
Broertjes en zusjes klagen meestal zelf niet over het feit dat ze minder aandacht krijgen. Het probleem zit vaak bij de ouders. Die voelen zich schuldig omdat ze meer aandacht aan het zieke kind geven. Maar dat kind vergt vaak ook meer aandacht. Ik kijk dan samen met de ouders of het gevoel juist is en of de hoeveelheid aandacht in proportie is.Sandra en Freek Hogenboom, ouders van Sven
Als Sven lang in het ziekenhuis lag, voelden we ons geregeld tekortschieten bij Viola. De maatschappelijk werker adviseerde ons dan bijvoorbeeld om Viola 15 minuten intensief aandacht te geven. Dat is beter dan steeds af een toe een beetje. Je voelt je als ouders vaak machteloos ten opzichte van je andere kinderen.Viola Hogenboom
Mama was nooit thuis, Papa werkte ’s nachts en sliep overdag. Opa en oma waren er veel. Het was toch wel gek. Toen ik een keer met mijn kleine broertje op een kamer sliep, hield ik het niet meer uit dat mijn moeder steeds weg was en toen ben ik huilend naar beneden gegaan. Ik kon het niet meer aan. Ik was bezorgd, maar ik miste mijn moeder ook.Een aantal jaren geleden ging het niet goed meer op school. Ik was steeds met mijn hoofd bij Sven en wilde mee toen hij de laatste keer geopereerd werd. Ik wilde ook niet meer bij mijn moeder weg en durfde niet meer op school te blijven.
Tips? Als je een broertje of zusje bent, moet je er rekening mee houden dat de ander dan meer aandacht krijgt. Probeer zo veel mogelijk steun te vinden bij anderen.