Chill Out
Als je IBD hebt zijn er regelmatig perioden dat je pijn hebt en je je niet goed voelt. Misschien is het je wel eens opgevallen dat opvlammingen vaak optreden in stressvolle perioden bijvoorbeeld aan het begin van een nieuw schooljaar, voor een proefwerk of tentamen, voor een wedstrijd of bij een ruzie.
Stress valt niet helemaal te vermijden, daarom is het goed om af en toe rust te nemen en te ontspannen. De een vindt het fijn om rustig aan te doen en zich terug te trekken op de bank, de ander gaat liever of zwemmen. Iedereen heeft een eigen manier om er mee om te gaan.
Op de bank heb ik geen behoefte aan mijn vrienden, dan heb ik het liefst niemand om me heen, alleen de kat. Mijn vrienden zijn normaal een goede afleiding, maar dan niet. Mijn kat is mijn steun en toeverlaat. Hij is negen maanden en loopt de hele dag achter mij aan. Het is mijn vriendje.
Als ik op school zit negeer ik de pijn. Ik kan er dan niet zomaar vandoor gaan om op mijn buik te gaan liggen. Door met mijn arm op mijn buik te drukken probeer ik de pijn te verminderen. Dat helpt een klein beetje. Ik kan soms anderhalf uur in de klas zitten met pijn. Zonder dat iemand dat merkt. Ik kan de pijn vrij goed verbergen.
Ik luister wel eens muziek om me af te reageren. Ook heb ik steun aan mijn geloof. Als ik bid gaat de pijn soms over. Dan vraag ik aan God om de pijn te verzachten. Mijn geloof geeft mij veel houvast in mijn ziekte.
Maartje (16) heeft IBD (geen Crohn en geen CU)
Ik ga het liefst op de bank liggen onder een fleece dekentje met de kat erbij en dan lekker liggen en slapen. Of ik ga zwemmen, dan doe ik toch nog wat. Ik train dan niet zo hard als normaal, maar doe rustig aan. Dan voel ik ook andere dingen in mijn lichaam dan alleen mijn buik.Op de bank heb ik geen behoefte aan mijn vrienden, dan heb ik het liefst niemand om me heen, alleen de kat. Mijn vrienden zijn normaal een goede afleiding, maar dan niet. Mijn kat is mijn steun en toeverlaat. Hij is negen maanden en loopt de hele dag achter mij aan. Het is mijn vriendje.
Hillary (16) heeft de ziekte van Crohn
Ik lig meestal op mijn bed en leg mijn hand op mijn buik. Dan probeer ik mijn darmen voor me te zien en de pijn ook echt te voelen. Dan wordt het wat minder. Ik leg mijn handen op de pijnlijke plek. Dat geeft ook warmte af. Ik heb dan geen behoefte aan vrienden. Ik draai meestal wat rustige pianomuziek. Soms kijk ik televisie of ik ga lezen. Of ik doe wat huiswerk als dat kan.Laurence (16) heeft de ziekte van Crohn
Als ik wil ontspannen ga ik er echt voor liggen, meestal op mijn buik. Dan lig ik helemaal voor pampus op de bank, beetje tv-kijken of proberen te slapen. Ik heb dan geen behoefte aan vrienden en zonder me het liefst af. Of ik ga gewoon door en probeer het te negeren. Dan probeer ik er zo weinig mogelijk aan te denken en er geen aandacht aan te besteden. Maar soms is de pijn zo heftig dat je het niet kunt negeren en dan moet je er wel voor gaan liggen en wachten tot het overgaat. Die pijn voel je onderin je buik, alsof er een aambeeld op ligt. Een drukkende pijn. Als ik op mijn buik lig, verlicht dat de pijn wat.Als ik op school zit negeer ik de pijn. Ik kan er dan niet zomaar vandoor gaan om op mijn buik te gaan liggen. Door met mijn arm op mijn buik te drukken probeer ik de pijn te verminderen. Dat helpt een klein beetje. Ik kan soms anderhalf uur in de klas zitten met pijn. Zonder dat iemand dat merkt. Ik kan de pijn vrij goed verbergen.
Ik luister wel eens muziek om me af te reageren. Ook heb ik steun aan mijn geloof. Als ik bid gaat de pijn soms over. Dan vraag ik aan God om de pijn te verzachten. Mijn geloof geeft mij veel houvast in mijn ziekte.