The Young Ones

Bij The Young Ones kunnen jongeren met hiv tussen de 11 en de 21 elkaar ontmoeten. Om te praten over dingen die hen bezighouden, om samen op stap gaan, workshops te volgen of gewoon om vrienden te maken. Want samen sta je toch sterker. Vaak ontstaan er vriendengroepjes die met elkaar in contact blijven of whatsappen en die elkaar regelmatig zien. Toch wil niet iedereen meedoen.

Annouschka Weijsenfeld (42), kinder-hiv-consulent

Lotgenotencontact kan voor jongeren met een chronische aandoening heel belangrijk zijn, dat hebben veel onderzoeken uitgewezen. Het is goed om te weten dat je niet de enige bent en je kunt met elkaar ervaringen en tips uitwisselen. We besteden daar ook veel aandacht aan. Twee keer per jaar organiseren we een bijeenkomst voor jongeren tussen de twaalf en twintig jaar met hiv die ergens in Nederland onder behandeling zijn. De ene keer gaan we een dagje uit met elkaar en de andere keer een lang weekend of een week. Er ontstaan bijzondere vriendschappen. Veel kinderen hebben contact met elkaar, ook buiten de activiteiten. Het is heel fijn om in een groep te zitten waarbinnen je pillen kunt nemen zonder dat verborgen te hoeven houden, en dat je er gewoon over kunt praten. We doen in die week ontspanningsactiviteiten, maar organiseren ook workshops, voorlichting en quizzen. Voor een deel gaat het over kennis, hoe je met het stigma omgaat en geheimhouding. Maar we hebben ook gewoon lol; sporten en dansen samen.
Het is een heel bijzondere groep die naar elkaar heel open is. Ook jongeren die voor het eerst komen worden meteen in de groep opgenomen, iedereen weet zelf nog hoe spannend het de eerste keer was!

Maureen (16)

Alle kinderen die hiv hebben komen soms bij elkaar. Dat wordt georganiseerd door de ziekenhuizen. Je kunt er gewoon rustig over praten zonder veroordeeld te worden. En je kunt ervaringen delen en van elkaar leren. Ik had daarvoor niemand om erover te praten. Thuis was het ook een beetje ongemakkelijk. Sindsdien heb ik geleerd erover te praten met mensen die het ook hebben en met mijn moeder en zus.

Marjee (18)

Ik probeer elke keer naar The Young Ones te gaan. Het is fijn om zonder zorgen je medicijnen te kunnen slikken en om de verhalen en ervaringen van anderen te horen.
Of die anders zijn dan die van mij? Soms wel, soms niet. Een meisje dat gezegd had dat zij hiv had woonde in een dorp. Het hele dorp keerde zich tegen haar. Die ervaring heb ik niet.
We zoeken elkaar ook op internet op, ik heb er een paar vriendinnen van, we zien elkaar om de paar maanden.

Jim (21)

Of ik met andere jongeren met hiv om ga? Ja, daar heb ik heel veel aan. Ik kan alles bespreken en we begrijpen elkaars situatie. Het betekent heel veel voor mij. De groep bestaat uit zes man met mij erbij. We zoeken elkaar ook op, twee à drie keer per jaar zijn we een weekend bij elkaar en af en toe gaan we met z’n allen uit. We praten over het vinden van een relatie. Het meest hebben we het dan over hoe je het vertelt aan je partner. Daar hebben de meesten goede ervaringen mee. We praten ook over kinderen krijgen.
Maar ook praktische dingen zoals dat het moeilijk wordt om een hypotheek aan te vragen als je hiv hebt. Medische informatie over mijn pillen en zo krijg ik van mijn dokter.

Joyce (20)

Ik ga veel om met andere jongeren met hiv. Ik heb ze in het ziekenhuis leren kennen, rond mijn dertiende was dat. Toen ben ik uitgenodigd voor een uitje en leerde ik nieuwe mensen kennen. Ik heb zeven lotgenoten die mijn beste vrienden zijn. We zitten op WhatsApp met een groepsgesprek en spreken ook af met elkaar. We zijn echt best friends! Wij noemen onszelf TFK, Team Family Kamp. We zien elkaar als familie. De meeste mensen uit die groep posten wel eens wat, dat ze op kamp gaan, en dan vragen anderen welk kamp dan? TFK is dan onbekend en dat is leuk. Je kunt meteen je diepste geheimen vertellen. Iedereen is altijd heel open tegenover elkaar. Het idee dat je iemand kunt vertrouwen omdat je weet dat iedereen hetzelfde heeft. De band is daardoor sterk. Het is fijn om met elkaar te praten omdat we weten wat de ander voelt, je kunt elkaar adviezen geven en het erover hebben met elkaar.

Gerald (14)

Of ik andere jongeren met hiv ontmoet? Nee, ik heb die behoefte ook niet. Ik ben wel eens gevraagd voor The Young Ones, maar ik heb niet echt zin. Ik heb mijn ouders om erover te praten, dat is genoeg.

Ashley (15)

Af en toe gaan we een weekend weg, dat wordt geregeld via de ziekenhuizen. De eerste keer dat ik meeging was ik de enige blanke met blond haar en blauwe ogen! Toen schrok ik wel. Ik voelde me niet heel erg op mijn gemak in het begin. Daarna ging het wel goed en kon ik met iedereen optrekken. Ik vind het fijn dat we allemaal hetzelfde hebben en erover kunnen praten. We kunnen problemen uitwisselen. We hebben veel contact, zitten in een WhatsApp-groep en spreken met z’n allen af, dagje Rotterdam of zo. Met een jongen praat ik heel erg veel. Dat vind ik wel fijn. Ik dacht dat het alleen bij meisjes voorkwam, maar dat is niet zo. Dat idee veranderde toen ik alle anderen zag.

Ferdinand (14)

Ik zit bij The Young Ones? Dat is leuk. Dat doe ik een keer per jaar. We houden ook contact via WhatsApp. Het helpt mij wel. Als we op WhatsApp kletsen vragen ze bijvoorbeeld of ik mijn medicijnen al genomen heb, dan voel ik me blij. We praten over school en over de toekomst. We ontmoeten elkaar vaak in het weekend. Dan spreken we ergens af en gaan we iets leuks doen. Het is een soort van familie voor me. We praten dan over de ziekte, maar doen ook leuke dingen. Mijn vrienden met hiv wonen ver weg. Het zou fijn zijn als ze meer in de buurt waren. Ik wil een groepje hebben met andere jongeren met hiv die elkaar regelmatig ontmoeten. Ik zou daar heel veel aan hebben. Nu voel ik mij zo nu en dan best eenzaam.

Benjamin (21)

Of ik behoefte heb aan contact met lotgenoten? Ja, het zou wel fijn zijn om mensen die ook hiv hebben te leren kennen. Om erover te kunnen praten. Liefst met jongens die homo zijn, die heb ik nog niet gevonden.

Martin (17)

Op mijn twaalfde kwam ik in contact met The Young Ones. Ik vind het nog steeds heel leuk. Gemiddeld zijn er 25 jongeren uit het hele land. Ik ben nu een van de ouderen. Laatst toen er nieuwe kinderen bijkwamen had ik een beetje de vaderrol. Ik moest zorgen dat iedereen oké was, en dat kinderen niet alleen waren. Dat vond ik erg leuk om te doen. Sommige jongeren van 25 jaar zijn begeleider. Het is mijn bedoeling om dat ook te worden. Er is nu ook Positive Kids, voor kinderen van negen tot twaalf jaar. Die weten het allemaal nog niet. Daar wil ik ook wel begeleider van worden, ik werd laatst gevraagd. We doen allemaal leuke activiteiten en praten eigenlijk weinig over hiv. We klimmen in bomen, zwemmen en doen van alles. Ook al praten we er niet vaak over, de openheid, je kunt gewoon jezelf zijn. Ik ben in het gewone leven nog steeds niet mezelf, voor mijn gevoel niet.