Wat zijn de problemen die je later kunt krijgen?
Als je een chronische ziekte hebt voor de rest van je leven, is dat niet niks. Als je jong bent regelen je ouders waarschijnlijk alles, zoals regelmatig eten, het controleren van je bloedsuiker het spuiten van insuline of instellen van je pomp en het maken van controleafspraken bij de dokter. Als je ouder wordt ga je steeds meer zelf doen.
Je leert je lijf en je ziekte kennen en regelt steeds meer zelf. Dat is ook nodig, want uiteindelijk zul je zelf de verantwoordelijkheid moeten dragen. Dit zal niet altijd makkelijk zijn en misschien heb je er niet altijd zin in. Toch is het belangrijk om je diabetes goed onder controle te houden. Niet in de laatste plaats voor je toekomst. Daarbij is het van groot belang om te weten wat de negatieve effecten van diabetes op latere leeftijd kunnen zijn en hoe je die kunt voorkómen.
Die negatieve effecten worden veroorzaakt door hoge bloedsuikers, vooral als dit vaak voorkomt gedurende een langere periode. Vooral lichaamscellen die geen insuline nodig hebben om glucose binnen te laten raken hierdoor beschadigd. Dit geldt bijvoorbeeld voor je bloedvaten (zowel grote slagaders als kleine vaatjes in bijvoorbeeld organen) en je zenuwweefsel (je zenuwbanen en hersenen). Dit merk je niet gelijk, het duurt een tijd voordat je klachten krijgt. Op het moment dat je erachter komt bestaat de schade dus al langer. Organen die heel gevoelig zijn voor hoge bloedsuikers zijn je ogen, nieren, zenuwen, hersenen en je hart en vaatstelsel.
Door hoge bloedsuikers heb je ook meer kans op infecties, je bent er dan dus vatbaarder voor. Die infecties zijn niet alleen lastig en vervelend, ze kunnen ook schade aanrichten aan het geïnfecteerde orgaan of lichaamsdeel.
Negatieve effecten van diabetes op lange termijn:
Door de hoge bloedsuikers heb je ook meer kans op een urineweginfectie. Dit is schadelijk voor het nierweefsel waardoor de nieren nog slechter gaan werken.
Regelmatige controle van je bloeddruk, nierfunctie en urine is dan ook heel belangrijk.
Diabetes kan de hersenen beschadigen. De schade ontstaat door de hoge bloedsuikers zelf en door de gevolgen ervan, zoals te hoge bloeddruk en vaatschade. Door de schade kan de doorbloeding van je hersenen veranderen, waardoor een herseninfarct kan ontstaan. Bij een herseninfarct is een bloedvat in de hersenen afgesloten waardoor een deel van het hersenweefsel geen zuurstofrijk bloed meer krijgt en afsterft.
Diabetes kan het hart beschadigen. De bloedvaten en zenuwbanen in je hartspier raken beschadigd door de hoge bloedsuikers. Door deze schade vermindert de bloedtoevoer naar de hartspier waardoor er te weinig zuurstofrijk bloed beschikbaar is. Hierdoor kun je last krijgen van een drukkende pijn op de borst bij inspanning (angina pectoris). De schade kan ook een hartinfarct veroorzaken, dan is een bloedvat in de hartspier afgesloten. Een deel van de hartspier krijgt hierdoor geen zuurstofrijk bloed meer en sterft af. Als je zenuwbanen ook beschadigd zijn, kan het zijn dat je de pijn niet goed meer voelt, waardoor je het alarmsignaal niet herkent. Een hartinfarct kan daardoor ‘stil’ verlopen, zonder dat je het merkt maar mét de nodige schade.
Die negatieve effecten worden veroorzaakt door hoge bloedsuikers, vooral als dit vaak voorkomt gedurende een langere periode. Vooral lichaamscellen die geen insuline nodig hebben om glucose binnen te laten raken hierdoor beschadigd. Dit geldt bijvoorbeeld voor je bloedvaten (zowel grote slagaders als kleine vaatjes in bijvoorbeeld organen) en je zenuwweefsel (je zenuwbanen en hersenen). Dit merk je niet gelijk, het duurt een tijd voordat je klachten krijgt. Op het moment dat je erachter komt bestaat de schade dus al langer. Organen die heel gevoelig zijn voor hoge bloedsuikers zijn je ogen, nieren, zenuwen, hersenen en je hart en vaatstelsel.
Door hoge bloedsuikers heb je ook meer kans op infecties, je bent er dan dus vatbaarder voor. Die infecties zijn niet alleen lastig en vervelend, ze kunnen ook schade aanrichten aan het geïnfecteerde orgaan of lichaamsdeel.
Negatieve effecten van diabetes op lange termijn:
- schade aan ogen;
- nierproblemen;
- schade aan zenuwbanen en hersenen;
- hart- en vaatziekten;
- voetproblemen;
- huidproblemen;
- verstoring vetbalans in bloed.
Schade aan ogen:
Diabetes kan het netvlies in je ogen beschadigen, dit wordt ook wel diabetische retinopathie genoemd. Het netvlies is een heel dun vlies dat achterin je oog ligt. Je hebt het nodig om goed te kunnen zien. Het netvlies wordt doorbloed door heel veel heel kleine vaatjes. Als je last hebt van hoge bloedsuikers kunnen de vaten in je netvlies te hard groeien en gaan lekken. Hierdoor ga je steeds slechter zien en uiteindelijk kun je blind worden. Regelmatige controle door de oogarts is heel belangrijk als je diabetes hebt. Zo kunnen veranderingen aan de vaten in je netvlies op tijd worden ontdekt en behandeld. Het is belangrijk om een hoge bloeddruk te voorkomen, omdat door te veel druk de kwetsbare vaten kunnen knappen waardoor een netvliesbloeding ontstaat.Nierproblemen:
Diabetes kan de nieren beschadigen, dit wordt ook wel diabetische nefropathie genoemd. De nieren worden goed doorbloed door veel kleine vaten. Deze vaten hebben een belangrijke taak; het filteren van je bloed. Ze voeren zouten, suikers en eiwitten via je urine af en zorgen ervoor dat er genoeg achterblijft in je bloed. Als je nieren goed werken is er een goede balans. Als er schade ontstaat door diabetes wordt deze balans verstoord, de filterfunctie verslechtert waardoor er te veel eiwitten en zouten in je urine terechtkomen. Dit zorgt weer voor andere problemen zoals een te hoge bloeddruk, het vasthouden van vocht, meer last van infecties of jeuk.Door de hoge bloedsuikers heb je ook meer kans op een urineweginfectie. Dit is schadelijk voor het nierweefsel waardoor de nieren nog slechter gaan werken.
Regelmatige controle van je bloeddruk, nierfunctie en urine is dan ook heel belangrijk.
Schade aan zenuwbanen en hersenen:
Diabetes kan de zenuwbanen in je lichaam beschadigen, dit wordt ook wel diabetische neuropathie genoemd. Deze zenuwbanen liggen overal in je lichaam; al je organen en al je weefsels worden hierdoor aangestuurd. Zenuwbanen zijn onmisbaar. Ze zorgen ervoor dat zowat alle taken in je lichaam goed verlopen. Als er schade ontstaat door diabetes kun je last hebben van de volgende problemen:- een te hoge bloeddruk;
- je maag houdt het eten te lang vast, waardoor je last kunt hebben van misselijkheid, een opgeblazen gevoel, vastlopende ontlasting of juist diarree;
- je huid is minder gevoelig waardoor je koude, warmte of pijn minder goed voelt;
- tintelingen of pijn in je handen of voeten;
- minder gevoel in je benen, kramp of verminderde spierkracht;
- veel zweten;
- slechte wondgenezing.
Diabetes kan de hersenen beschadigen. De schade ontstaat door de hoge bloedsuikers zelf en door de gevolgen ervan, zoals te hoge bloeddruk en vaatschade. Door de schade kan de doorbloeding van je hersenen veranderen, waardoor een herseninfarct kan ontstaan. Bij een herseninfarct is een bloedvat in de hersenen afgesloten waardoor een deel van het hersenweefsel geen zuurstofrijk bloed meer krijgt en afsterft.
Hart- en vaatziekten:
Door de hoge bloedsuikers bij diabetes beschadigen de wanden van je bloedvaten. De suikers stapelen zich vooral in de wanden van de kleine vaten op. Die worden hierdoor dikker en stugger en kunnen gaan lekken. Vooral je huid en zenuwbanen worden hierdoor minder doorbloed. Daarnaast stapelen de vetten zich op in de vaatwand van vooral grotere slagaders, waardoor de vaatwand dikker wordt en de opening van het bloedvat nauwer. Zo kan er nog minder bloed door de vaten stromen. Dit wordt ook wel (slag)aderverkalking genoemd.Diabetes kan het hart beschadigen. De bloedvaten en zenuwbanen in je hartspier raken beschadigd door de hoge bloedsuikers. Door deze schade vermindert de bloedtoevoer naar de hartspier waardoor er te weinig zuurstofrijk bloed beschikbaar is. Hierdoor kun je last krijgen van een drukkende pijn op de borst bij inspanning (angina pectoris). De schade kan ook een hartinfarct veroorzaken, dan is een bloedvat in de hartspier afgesloten. Een deel van de hartspier krijgt hierdoor geen zuurstofrijk bloed meer en sterft af. Als je zenuwbanen ook beschadigd zijn, kan het zijn dat je de pijn niet goed meer voelt, waardoor je het alarmsignaal niet herkent. Een hartinfarct kan daardoor ‘stil’ verlopen, zonder dat je het merkt maar mét de nodige schade.