Bij mij is het ontdekt toen ik baby was, dus onder een jaar... Op mijn 14de ongeveer heb ik er de brui aan gegeven omdat ik op mijn 10de ongeveer testen moest doen die heel moeilijk verliep, dus mocht ik van de dokter als "test" 2 maanden alles eten... Feest dus
Daarna was het steeds van; toe mama please, nog 1 keertje en daarna gedaan... Dus op mijn 14de had ik besloten niet meer te dieten omdat ik er ook geen last van ondervond... Op mijn 17de toch maar bloed laten nemen en bleek dat de coeliakie verdwenen was.
Ik eet nu al bijna 20 jaar gewoon, maar sinds 2 weken heb ik mijn jongste dochter van 5,5jaar bloed laten afnemen omdat die steeds kloeg van buikpijn. En ja, ze heeft coeliakie... Zware klap voor mij. Ze heeft al een biopsie laten doen en mijn oudste dochter van 7,5jaar en ikzelf hebben ook bloed laten nemen. Resultaat volgt nog. Heb nu echt schrik dat ik het ook terug heb en bij mijn oudste dochter heb ik een genetische test laten uitvoeren om te weten of zij het ooit nog gaat krijgen of nooit. Spannend alleszinds.
De jongste dochter vat het nog heel goed op alhoewel ze het soms moeilijk heeft als de grote zus iets mag en zij niet, maar ik los dat op door haar eigen koekjes of dergelijke te geven. Heb ook besloten om meer fruit in te lassen, is goedkoper en gezond ook. Ik heb wel al mijn moed moeten bijeen rapen en uit te leggen aan mijn partner hoe en wat het allemaal inhoud...
Ik wacht dus vol ongeduld om onze resultaten....
Ben wel benieuwd...