veramalik op 14 juli 2014
Hallo ,
Mijn naam is Vera ik ben 16 jaar en in Februari 2014 hebben ze Coliticus Ulcarosa bij mij ondekt.
Het begon 3 jaar geleden. Ik had een periode constant last van buiksteken. Ik dacht eerst dat het te maken zou hebben met menstruatiepijn dus ik heb niet snel er iets aan laten doen. Maar 1/2 jaar later begon het allemaal erger te worden. Ik moest me heel vaak afmelden van school ik kon niet meer lopen bewegen van de pijn en had telkens bloed. Ik was bang , ik durfde het niet meteen tegen mijn ouders te zeggen. Ik heb een grote angst voor dokters en ziekenhuizen. Maar niet veel later zagen mijn ouders de bloed zelf in de toilet zitten. Mijn moeder heeft toen meteen ook actie ondernomen en een afspraak gemaakt bij de dokter.
Toen ik bij de dokter aankwam hebben ze een heleboel vragen gesteld. Over waar ik precies pijn had en voornamelijk als ik stress had.
Natuurlijk had ik stress en dat had ik ook aangegeven. Ik heb het op school ook niet altijd even gemakkelijk gehad heb vaker met mensen over mijn problemen en stress moeten praten. Telkens als ik bij de dokter langs kwam verging ik van de pijn. Het enige wat hun zeiden was dat ik teveel stress had en dat buikpijn veroorzaakten. En weer een andere dokter heeft mij 1 jaar wijsgemaakt dat ik een maagzweer zou hebben. Dus ik telkens met briefjes naar school komen wat de dokter mij allemaal vertelden en het was telkens wel weer wat anders. Volgens de dokter moest mijn moeder zich niet zoveel zorgen om mij maken. Met andere woorden wij stelden ons een beetje aan!
Begin dit jaar ben ik eindelijk eens serieus genomen. De dokter had ons naar de kinderarts gestuurd in het ziekenhuis. Ik vond het allemaal spannend en was erg nerveus. Ik heb grootste angst voor ziekenhuizen en was al voorbereid dat er iets met mijn darmen aan de hand was. Toen ik mijn verhaal aan de kinderarts vertelde hebben hun meteen actie ondernomen en wilde ze meteen een afspraak maken voor een coloscopie onderzoek om een kijkje te nemen in mijn darmen. Ik stond officieel dan lang van de wachtrij. Mijn moeder had aangegeven dat het echt niet zo langer meer door kon gaan met mij. Ik verging van de pijn en er moest echt iets aan gedaan worden. Ik kon niks meer en zou anders heel veel van school missen. Toen hebben ze uiteindelijk mij kunnen ruilen met iemand anders die een afspraak eerder had kunnen staan. Week na dat ik bij kinderarts was kreeg ik meteen de onderzoek en een opname in het ziekenhuis.
Ik kwam op een Maandag aan in het ziekenhuis. Ik kwam daar aan en moest een heel vies drankje drinken. 2 liter per 2 dagen zodat mijn maag leeg was voor het onderzoek. Je kon zelf bepalen als je dat met een slangetje door de neus wilde of gewoon zelf wilde opdrinken. Ik probeerde het zelf op te drinken. En het is bij die 2 dagen gelukt. Wel met veel moeite maar ik was trots dat ik me had doorgezet! Ik kreeg daar ook complimenten dat ze nog nooit eerder een jong persoon die het onderzoek kreeg dat had volgehouden. Op de zelfde dag gingen ze een echo maken van mijn buik maar daar konden ze niet meteen wat vinden. De dag erna kwam een mevrouw mij vertellen wat er die middag allemaal gedaan zou worden. Wat ik allemaal moest doen voor het onderzoek wat er gedaan word en wanneer ik de uitslag zou krijgen wat ze gevonden zouden hebben. Ik kwam onder het onderzoek gelukkig nog onder narcose omdat ik op de kinderafdeling lag en 16 jaar oud ben. Ik heb niks van het onderzoek gemerkt en werd al weer snel wakker met een slangetje als nog in mijn neus voor de sondevoeding. Toen ik wakker werd en terug naar mijn kamer werd gebracht had ik heel veel verdriet. Ik wist dat als ik een slangetje zou krijgen dat ik langer in het ziekenhuis moest blijven. De dokter kwam ookal weer snel het nieuws vertellen dat ik Coliticus Ulcarosa heb dat mijn hele dikke darm onstoken is. Ik schrok er enorm van. Ik wist wel dat er wat mis was met mijn darmen maar zoiets had ik niet ingeschat. Ze vertelde me dat het 5/6 weken kon duren voordat ik naar huis mocht. Ik moest een normaal gewicht hebben want ik was heel veel afgevallen. En de medicijnen moesten goed werken. Ik kreeg ook mijn medicijnen dag erna ik moest 3 x per dag een zakje korrels van salofalk nemen. Die medicijnen werkte al meteen goed. Het heeft nog 4 dagen moeten duren dat ik in het ziekenhuis moest blijven ik was al snel een beetje opgeknapt en mocht thuis herstellen.
Nu ik weet dat ik deze ziekte heb vind ik het als nog moeilijk en lijkt het alsof ik met iets nieuws moet leven. Ik heb er heel veel moeite mee. Ik denk dat dat komt omdat ik nog heel jong ben en al vroeg deze ziekte ontdekt is.
Ik wil graag tips over voeding en andere dingen weten over deze ziekte van mensen die precies hetzelfde hebben? Ik heb vanalles al opgezocht maar kom er nooit wijs uit.
Dit was mijn verhaal.
Mijn naam is Vera ik ben 16 jaar en in Februari 2014 hebben ze Coliticus Ulcarosa bij mij ondekt.
Het begon 3 jaar geleden. Ik had een periode constant last van buiksteken. Ik dacht eerst dat het te maken zou hebben met menstruatiepijn dus ik heb niet snel er iets aan laten doen. Maar 1/2 jaar later begon het allemaal erger te worden. Ik moest me heel vaak afmelden van school ik kon niet meer lopen bewegen van de pijn en had telkens bloed. Ik was bang , ik durfde het niet meteen tegen mijn ouders te zeggen. Ik heb een grote angst voor dokters en ziekenhuizen. Maar niet veel later zagen mijn ouders de bloed zelf in de toilet zitten. Mijn moeder heeft toen meteen ook actie ondernomen en een afspraak gemaakt bij de dokter.
Toen ik bij de dokter aankwam hebben ze een heleboel vragen gesteld. Over waar ik precies pijn had en voornamelijk als ik stress had.
Natuurlijk had ik stress en dat had ik ook aangegeven. Ik heb het op school ook niet altijd even gemakkelijk gehad heb vaker met mensen over mijn problemen en stress moeten praten. Telkens als ik bij de dokter langs kwam verging ik van de pijn. Het enige wat hun zeiden was dat ik teveel stress had en dat buikpijn veroorzaakten. En weer een andere dokter heeft mij 1 jaar wijsgemaakt dat ik een maagzweer zou hebben. Dus ik telkens met briefjes naar school komen wat de dokter mij allemaal vertelden en het was telkens wel weer wat anders. Volgens de dokter moest mijn moeder zich niet zoveel zorgen om mij maken. Met andere woorden wij stelden ons een beetje aan!
Begin dit jaar ben ik eindelijk eens serieus genomen. De dokter had ons naar de kinderarts gestuurd in het ziekenhuis. Ik vond het allemaal spannend en was erg nerveus. Ik heb grootste angst voor ziekenhuizen en was al voorbereid dat er iets met mijn darmen aan de hand was. Toen ik mijn verhaal aan de kinderarts vertelde hebben hun meteen actie ondernomen en wilde ze meteen een afspraak maken voor een coloscopie onderzoek om een kijkje te nemen in mijn darmen. Ik stond officieel dan lang van de wachtrij. Mijn moeder had aangegeven dat het echt niet zo langer meer door kon gaan met mij. Ik verging van de pijn en er moest echt iets aan gedaan worden. Ik kon niks meer en zou anders heel veel van school missen. Toen hebben ze uiteindelijk mij kunnen ruilen met iemand anders die een afspraak eerder had kunnen staan. Week na dat ik bij kinderarts was kreeg ik meteen de onderzoek en een opname in het ziekenhuis.
Ik kwam op een Maandag aan in het ziekenhuis. Ik kwam daar aan en moest een heel vies drankje drinken. 2 liter per 2 dagen zodat mijn maag leeg was voor het onderzoek. Je kon zelf bepalen als je dat met een slangetje door de neus wilde of gewoon zelf wilde opdrinken. Ik probeerde het zelf op te drinken. En het is bij die 2 dagen gelukt. Wel met veel moeite maar ik was trots dat ik me had doorgezet! Ik kreeg daar ook complimenten dat ze nog nooit eerder een jong persoon die het onderzoek kreeg dat had volgehouden. Op de zelfde dag gingen ze een echo maken van mijn buik maar daar konden ze niet meteen wat vinden. De dag erna kwam een mevrouw mij vertellen wat er die middag allemaal gedaan zou worden. Wat ik allemaal moest doen voor het onderzoek wat er gedaan word en wanneer ik de uitslag zou krijgen wat ze gevonden zouden hebben. Ik kwam onder het onderzoek gelukkig nog onder narcose omdat ik op de kinderafdeling lag en 16 jaar oud ben. Ik heb niks van het onderzoek gemerkt en werd al weer snel wakker met een slangetje als nog in mijn neus voor de sondevoeding. Toen ik wakker werd en terug naar mijn kamer werd gebracht had ik heel veel verdriet. Ik wist dat als ik een slangetje zou krijgen dat ik langer in het ziekenhuis moest blijven. De dokter kwam ookal weer snel het nieuws vertellen dat ik Coliticus Ulcarosa heb dat mijn hele dikke darm onstoken is. Ik schrok er enorm van. Ik wist wel dat er wat mis was met mijn darmen maar zoiets had ik niet ingeschat. Ze vertelde me dat het 5/6 weken kon duren voordat ik naar huis mocht. Ik moest een normaal gewicht hebben want ik was heel veel afgevallen. En de medicijnen moesten goed werken. Ik kreeg ook mijn medicijnen dag erna ik moest 3 x per dag een zakje korrels van salofalk nemen. Die medicijnen werkte al meteen goed. Het heeft nog 4 dagen moeten duren dat ik in het ziekenhuis moest blijven ik was al snel een beetje opgeknapt en mocht thuis herstellen.
Nu ik weet dat ik deze ziekte heb vind ik het als nog moeilijk en lijkt het alsof ik met iets nieuws moet leven. Ik heb er heel veel moeite mee. Ik denk dat dat komt omdat ik nog heel jong ben en al vroeg deze ziekte ontdekt is.
Ik wil graag tips over voeding en andere dingen weten over deze ziekte van mensen die precies hetzelfde hebben? Ik heb vanalles al opgezocht maar kom er nooit wijs uit.
Dit was mijn verhaal.
Bericht gewijzigd op maandag 14 juli 2014 17:47
